அன்பு அகத்து இல்லா உயிர் வாழ்க்கை வன்பாற்கண் வற்றல்மரம் தளிர்த் தற்று.
பொழிப்புரை :
அன்பு அகத்தே இல்லாத உயிர் வாழ்க்கையானது, வல்லிய கற்பாறையின் மேல், வற்றிப்போன மரம் தளிர்க்க முயற்சித்தல் போலாகும்.
விரிவுரை :
அன்பு எனும் ஈரம் அகத்தே இலாது வாழும் உயிர் வாழ்க்கையானது, நீர்மையற்ற வல்லிய கற்பாறையின் மேல், வறண்டு வற்றிப்போன மரம் தளிர்க்க முயற்சிப்பதைப் போலாகும். மிகவும் கடினம் என்பது பொருள்.
அன்பு எனும் நீர்மை, ஈரம், தண்மை ஒருவருக்கு அகத்தே இல்லாது போனால் வாழ்க்கை வறட்டுத்தன்மை கொண்டதாகத் தானே இருக்க முடியும். அவர்களால் குளிர்ச்சியாகவோ, மலர்ச்சியாகவோ, இனிமையாகவோ, சகஜமாகவோ பழக இயலாமல் வறட்டுத் தனத்தையும், முறட்டுத் தனத்தையும், வன் கொடுமையையும், எரிச்சலையும், வாட்டத்தையும் மட்டுமே காட்ட இயலும்.
அவர்களின் வாழ்க்கை இனிமையுறும் வாய்ப்பு முற்றிலும் இற்றுப் போய்விடவில்லை என்பது ஓர் ஆறுதலான விடயம். அதாவது கற்பாறை போன்று இருக்கும் அகத்து உள்ளே, ஈரம் சுரக்கும் அன்பை விதைத்தால் காலங்களும் மாறும், காயங்களும் மாறும். அரக்க குணம் அற்றுப் போய் வறட்சி நீங்கி வளர்ச்சி தோன்றும். வாழ்க்கை மலர்ச்சி காணும்.
எனவே அன்புடைமை என்பது அகத்தே தண்மை உடைமை என்பதே என்று அறிவோமாக.
குறிப்புரை :
அன்பிலா வாழ்க்கை வறட்சியால் வளர இயலாது தத்தளிக்கும்.
அருஞ்சொற் பொருள் :
வன்பாற் - வன்மையான பாறை, வல்லிய பாறை, வரண்ட பாறை நிலம், பாலைவனம்
anpu akaththu illA uyir vAzhkkai vanpARkaN vaRRalmaram thaLirth thaRRu.
Meaning :
Living a life with no Love inside is like a withered tree trying to sprout on a rock.
Explanation :
The Life without Love inside is like a sapless tree attempting to sprout on a rock soil. It is very hard to succeed is thus the meaning.
Love, the wetness, the moisture, the calmness when not inside there for one, won’t it’s Life become dry and hard? They can’t be cool, happy and normal instead they become dry, withered, rough, and tough and show only irritation, sorrow and misery.
One consolable thing for them is that their Life is not completely lost the chance of getting happiness. By seeding the kind springing Love in their stone like hearts, the changes can occur to see changed time and to cure the wounds. The ill thinking gets eliminated, withering goes away and growth occurs. Life flourishes.
Therefore, Let us understand that possessing Love in the heart means containing the kindness there.
Message :
The Loveless life suffers the growth with dryness.
அன்பு ஈனும், ஆர்வம் உடைமை; அது ஈனும் ”நண்பு” என்னும் நாடாச் சிறப்பு.
பொழிப்புரை :
அன்பு ஈன்று தரும் ஆர்வம் உடைமையை; அது ஈன்று தரும் ”நட்பு” எனும் தேடாச் சிறப்பை.
விரிவுரை :
அன்பு பெற்றுத் தரும் ஆர்வம் உடைமையை; அந்த ஆர்வம் உடைமை பெற்றுத் தரும் “நட்பு” என்கின்ற முயற்சித்துத் தேடாத சிறப்பை, ஆச்சர்யங்களை.
அன்பு எதிலும் ஆர்வத்தை; விருப்பத்தை உண்டாக்கும். அதன்பால் தேடாமலேயே சிறப்பான நட்புக்களும் உண்டாகும்.
அன்பு என்பது என்பையும் பிறருக்கு ஈயும் தன்மை கொண்டது என்று முன்னர் சொல்லியமையால், அது பொருட் பற்றற்ற தன்மை கொண்டு விளைவதால், ஒருவேளை அவருக்கு வாழ்வில் ஆர்வம் இன்மையோ என்று ஐயம் ஏற்பட்டு விடக் கூடாது என்பதற்காகவே, இங்கே வாழ்வில் ஆர்வம் கொள்ளுதலையும் தரும் சிறப்பு அன்பிற்கு உண்டு என்கின்றார்.
ஆர்வம் என்பத்திற்கும் ஆசைக்கும் வேறுபாடு உண்டு. எதையும் அறிய விரும்புவது; விளைவது ஆர்வம். எதையும் தனக்கென வேண்டுவது ஆசை.
ஒருவரின் பால் அன்பு கூர்ந்தால், அவரைப் பற்றி அறிய ஆர்வம் கிளைத்தெழும். அந்த ஆர்வத்தின் மேலீட்டினால் அவரைச் சென்று அறியவும், அதனால் அவர் மட்டுமல்ல, பல நட்புக்களும் கிளைத்தெழும். சமயங்களில், முயற்சித்துத் தேடி விளையாத நட்பே மிகச் சிறந்ததாக, ஆழமானதாக அமைந்துவிடுவதும் உண்டுதானே.
எனவே அன்பு பிறரின்பால் வழங்குதலைக் கொண்டிருந்தாலும் அது ஆர்வத்தையும், ஆழ்ந்த நட்பையும் பெற்றுத் தர வல்லது.
நட்பு என்பதே பிற அன்பை நாடித் தேடி ஓடும் ஓர் ஆர்வம் தானே. அன்பைப் பகிர்ந்து கொள்ளத் தூண்டும் ஒரு வேட்கைதானே. அன்புடைமை, ஆர்வமுடைமை செய்து நட்புடைமையைப் பெற்றுத் தரும்.
பள்ளிக்குச் சென்று திரும்பும் குழந்தைகளைப் பெற்றோர் சென்று எதிர்கொண்டு அழைக்கும்போழ்து பாருங்கள் மக்களின் ஆர்வத்தையும், அதன்பால் ஏற்படும் துள்ளலையும், தாவலையும், பள்ளிச் செயலை விளக்கும் துடிப்பையும், தோழர்களை, நண்பர்களை அறிமுகம் செய்யும் பெருமையையும். பல சமயங்களின் அத்தகைய பள்ளித் தோழர்களின் மூலம் குடும்பங்கள் நட்புக் கொள்வதும், ஆச்சரியமான புது நட்புக்கள் மலருவதும் நாம் காண்பதுதானே.
குறிப்புரை :
அன்பு ஆர்வத்தையும் தொடர்ந்து ஆழ்ந்த நட்பையும் பெற்றுத் தரும்.
அருஞ்சொற் பொருள் :
நண்பு - நட்பு, நல்லன்பு, நல்லன்பும் பண்பும் கொண்ட உறவு, சினேகம். ஈனுதல் - பெறுதல்
Love yields aspiration; that yields surprising Friendships.
Explanation :
Love yields the desires; that desires begets the unexpected Friendships, the pleasant surprises.
Love creates interest and desires on any thing. Pursuing that interests results in Greatness such as unexpected special friendships.
As mentioned earlier that Love offers even bones to the others, not having any materialistic interests or attachments, it should not give a wrong notion that Love do not have desire in Life. That’s why Valluvar is talking about Love’s creation of interest and desires which brings laurels in Life.
There is a difference between interest and desire. Trying to understand any thing is the Interest. Trying to possess any thing is the desire.
When Love starts on somebody, the interest starts to know more about him/her. That interest leads to him/her to get to know and acquaint. In the process not only the intended person but many new friendships may emerge. At times that emerged unknown friendship becomes the stronger, deeper, long lasting and greater too.
Therefore the Love though it dedicates oneself to others, it also has the power to generate interest, desire, friendship and laurels in Life.
Friendship by itself is nothing but the run of desires to seek, search for the Love of others. It is nothing but the longing and inducing desire to share the Love. Love generates the desire and that begets the friendship.
Just watch the kids returning from schools for their interest, enthusiasms, jumping, leaping, excitement in sharing their experience at school for the day, pride introducing their friends and classmates. We see that many a times such loving introductions of classmates and their parents have generated ever-lasting friendship between families.
Message :
Love springs aspirations and that blossom surprising Friendships.
அன்பு இலார் எல்லாம் தமக்கு உரியர்; அன்பு உடையார் என்பும் உரியர், பிறர்க்கு.
பொழிப்புரை :
அன்பிலார் எல்லாவற்றையும் தமக்கென்று உரிமை கொள்வர்; அன்பு உடையவர் தம்மையும் பிறர்க்கு உரியதாய்க் கொள்வர்.
விரிவுரை :
அன்பிலார் எல்லாப் பொருட்களையும் தமக்கென்றே உரியது என்போர். அன்பு உடையவரோ தம்மையே, தமது என்பையும் கூடப் பிறர்க்கு உரியது என்போர்.
உண்மையில் பொருட்களின்பால் அதீதப் பற்றே ஒருவருக்கு அன்பில்லாமை ஆக்குவது கண்கூடு. மாறாக அன்புடையோர் பொருட் பற்றற்ற நிலைமையில் அன்பு மேலிட தம்மையே பிறர்க்குத் தரவும் தயங்கமாட்டார். அன்பின்மை எதையும் தனதாக்கிக் கொள்ளவும், எதையும் வாங்கிக் கொள்ளவுமே விரும்பும். அன்புடைமை எதையும் பிறர்பால் கொடுக்கவே விரும்பும்.
பல சமயங்களில் உணவு உண்ணும் போதும் இதை நன்றாக உணரலாம். அன்பில்லாதவர் அனைத்தையும் வாரித் தான் உண்ணத் தலைப்படுவர். அன்புடையாரோ தமக்கு இல்லை என்ற போழ்திலும் கூட, தமக்கு அன்புடையவரையும், பிறரையும் உண்ணவைத்து, பொதுவாகப் பிறரோடு அன்போடு பகிர்ந்து உண்பர்.
பெரும்பாலும் ஒருவரின் உயர்வான அர்ப்பணித்தலை அவரின் உடல், பொருள், ஆவி என்று சொல்லுவார்கள். அன்பு உடையார் தம்மையே பிறர்க்குத் தரவும் விரும்பியபோழ்திலும், அது அன்பிற்கு அடிமையாகி விடுவதாலும், அவர் உயிர் கொண்டு இருப்பதாலும் மாறுவதற்கும் இடம் உண்டு என்பதனால் வள்ளுவர் என்பையும் என்றார் என்றே தோன்றுகின்றது. என்பு அதாவது எலும்பு என்பது ஒருவர் இறந்தாலும், அவர் உடல் அழிந்துபட்டாலும் மறையாதது என்பதால், அழியாத தமது அங்கத்தினையும் தருவார் என்பது நுணுக்கப் பொருள்.
ஆயின் இன்றைக்கு தமது உடல்களைத் தாங்கள் வாழும்போதே அர்ப்பணிக்கும் அன்புநிறை ஆத்மாக்களும் உள்ளனர். கணவர்களுக்கும், மனைவியரும் தம் அன்புக்குரியவர்களுக்கு இரத்தம், சிறு நீரகம் போன்றவற்றை வழங்கி வாழ வைப்பது இன்று அதிகமாகக் காணக் கிடைக்கின்றது. அறிவியலின் வளர்ச்சி ஒருபுறம் இவ்வாறாக இருப்பினும், இவ்வாறு ஓர் உயிர் பிழைப்பதற்காகத் தங்களையே தரவும் துணிவதற்கு அடிப்படைக் காரணம் அன்பு ஒன்றே.
வெளி நாடுகளில் தமது செல்லப் பிராணிகளுக்கு தமது சொத்து முழுவதையும் எழுதி வைத்து விட்டு இறந்து போகின்றவர்களை அதிகம் பார்க்கிறோம். புறாவிற்குச் தன் சதையையே அளித்த சிபிச் சக்கரவர்த்திக் கதையும் நம்மில் உண்டு. அன்பின் மிகுதியால் தான் வணங்கும் சிலையின் கண்ணில் வடிந்த ரத்தக் கண்ணீருக்கு, தமது கண்ணையே அளித்த கண்ணப்ப நாயனார் கதையும் உண்டு. தமது உயிரையும் பொருட்படுத்தாது தன் எஜமானரை ஆபத்துக்களிலிருந்து காப்பாற்றும் கால் நடைப் பிராணியான நாய்களும் உண்டு.
அன்பிற்குச் சிறந்த அடையாளம் தாய், சேய் உறவு. தாய் எதையும் தன் மக்களுக்குக் கொடுப்பதிலும், அவர்களின் மகிழ்ச்சியில் தாம் மகிழ்வதும் அன்பின் வெளிப்பாடுகளே. அது போலவே தாயைக் காத்தலும், தாய் நாட்டைக் காத்தலும், தாய் நாட்டிற்காக உயிரை விடுத்தலும் அன்புடையோரின் அர்ப்பணிப்புக்களுக்கான உதாரணங்கள்.
எனவே அன்பு உடையோர் தமக்கென்று எதையும் விரும்புவதைக் காட்டிலும், பிறருக்குத் தம்மையே வழங்குவதில் இன்பம் கொள்ளுவர் என்பதே உண்மை.
குறிப்புரை :
அன்புடையோர் தம் என்பையும் பிறர்க்குத் தருவர். வழங்குதலே அன்பின் சிறப்பு.
The loveless grasp everything for their self; the loving offers even themselves, their bones, to others.
Explanation :
Those who are devoid of Love covet everything for themselves whereas those who posses the Love, offer even their bones, themselves to others.
In fact only the greedy and materialistic turn to Loveless in general. On the other hand, those who contain Love are true givers and they won’t mind even offering themselves to others. Loveless is selfish and wishes only to receive from others while Loving loves to give others.
This is more evident when you observe people during their lunch time. The Loveless will try to take all for himself to eat. But the Loving will have heart to offer others first, pave way for others to have happily though there may not be food left for themselves. Loving enjoys the joy of others.
Generally they say that the supreme dedications are by body, heart, mind and soul apart from wealth and assets. Though the Loving wishes to offer themselves to others, it means it leads to some kind of slavery. Since there is a ‘living’ thing in oneself, there is a chance that one might change. Therefore Valluvar seem to point the bone of a person as the great sacrifice which won’t change as well. Also that may be because bone doesn’t get destroyed even after death.
But today we could see great souls offering themselves their bodies to use after death for studies and researches. Also we could see many husbands and wives offering kidneys, blood and other body parts to save their loved ones. Besides the science advancement in these cases, to save a life dedicating and sacrificing themselves all are fundamentally because of the Love.
We hear more about the wills of the dead written their entire properties for their pets in abroad. There is a story in Tamil history, about the great King, Sibi, who had offered his flesh to save a damaged dove. Also there is a story of Kannappa Nayanar, who offered his eye to replace the damaged eye of God’s statue. There are many pets which have saved their fatal prone masters from death not caring their own lives.
Good symbol for the Love is the relation between mother and the kid. Mother always loves to give to her children and joys in their happiness. All these are the result of Love. Same way goes saving the mother, mother country and sacrificing for the freedom of nation etc. All these are just true Love.
Therefore it is true that the Loving enjoys in dedicating themselves to others cause than wishing anything for themselves.
Message :
Loving offer even their bones to others. Giving is the specialty of love.
